Ο Άμλετ της βροχής και της σελήνης

ο Τζουντ Λο στο ρόλο του Άμλετ το 1999

"Ο Άμλετ της σελήνης"

στίχοι: Μάνος Ελευθερίου, μουσική: Θάνος Μικρούτσικος

Ξεγέλασες τους ουρανούς με ξόρκια μαύρη φλόγα
πως η ζωή χαρίζεται χωρίς ν’ ανατραπεί.
Κι όλα τα λόγια των τρελών που ήταν δικά μας λόγια
τα μάγευες με φάρμακα στην άσωτη σιωπή

Πενθούσες με τους έρωτες γυμνός και μεθυσμένος,
γιατί με τους αθάνατους είχες λογαριασμούς
Τις άριες μιας όπερας τραύλιζες νικημένος,
μιας επαρχίας μαθητής μπροστά σε δυο χρησμούς.

Τι ζήλεψες, τι τα ‘θελες τα ένδοξα Παρίσια,
έτσι κι αλλιώς ο κόσμος πια παντού είναι τεκές.
Διεκδικούσες θαύματα που δίνουν τα χασίσια
και παραισθήσεις όσων ζουν μέσα στις φυλακές.

Και μια βραδιά, που ντύθηκες ο Άμλετ της Σελήνης,
έσβησες μ’ ένα φύσημα τα φώτα της σκηνής.
Και μονολόγους άρχισες κι αινίγματα να λύνεις
μιας τέχνης και μιας εποχής παλιάς και σκοτεινής.

ο Τζουντ Λο στο ρόλο του Άμλετ το 1999

"Ο Άμλετ της βροχής"

στίχοι: Μάνος Ελευθερίου, μουσική: Θάνος Μικρούτσικος

Με πέτσινη ρεπούμπλικα και μαύρη καπαρντίνα
τι παριστάνει ένα παιδί σ’ αυτή την εποχή;
Τα είδωλα του σινεμά δεν είναι στην Αθήνα,
παρά μονάχα μες στη γη και πέρα απ’ τη βροχή.

Ντυμένος Άμλετ στη βροχή κοιτάζω μιαν αφίσα
κι ένα χρυσό περίστροφο μια γάμπα που τρυπά.
Και λέω πως οι άνθρωποι που όλα τα κερδίσαν
σαν κούκλες είναι που γελούν μες στις βιτρίνες πια.

Κρυστάλλινα τα πόδια σου και κρύσταλλα καπνίζεις
με χιόνι τα παπούτσια σου και χιόνι το παλτό.
Τη στάχτη του τσιγάρου σου, στα χέρια μου αγγίζεις,
μα εγώ μετρώ τι μου ζητάς και πόσα σου χρωστώ

Ντυμένος Άμλετ στη βροχή γυρνώ στην επαρχία,
ζητώ να βρω ποιος μου `δωσε τσιγάρο μια στιγμή.
Ποιος άγνωστος με πίστεψε πως θα `ναι επιτυχία
χωρίς εμένα αν παιχτεί το έργο στη σκηνή.