Παρασκευή 24 Ιανουαρίου 2014

Η κόρη μου η σοσιαλίστρια - απ' τη σκηνή στην οθόνη


"Ο κόσμος της Σούζι Βογκ", Οκτώβρης 1965
Το 1965 ο θίασος Βουγιουκλάκη - Παπαμιχαήλ αποχαιρετά την αποτυχημένη "Σούζι Βογκ" του Πολ Όσμπορν, ο Αλέκος Σακελλάριος επιστρατεύεται να φέρει μια θεατρική επιτυχία για το καλλιτεχνικό δίδυμο και γράφει την "Κόρη μου τη σοσιαλίστρια" (και τους στίχους των τραγουδιών).


Τη μουσική καλείται να γράψει ο Γιώργος Ζαμπέτας, που πείθει το Δημήτρη Παπαμιχαήλ να τραγουδήσει πρώτη φορά επί σκηνής.
Βουγιουκλάκη - Ζαμπέτας

Παρά τις αντιρρήσεις της Αλίκης Βουγιουκλάκη, που θεωρεί πολύ λαϊκά τα τραγούδια του, οι πρόβες αρχζίζουν και ο συνθέτης παίζει στο μπουζούκι του διάφορες μελωδίες για να επιλέξουν ποιες θα ντύσουν την παράσταση.


Μία από αυτές εμπνέει τον Παπαμιχαήλ κι αρχίζει να σιγομουρμουρίζει "Δημήτρη μου, Δημήτρη μου"...
-Έτσι θα λέγεται το τραγούδι, αναφωνεί ο Ζαμπέτας (και με τους στίχους του Αλέκου Σακελλάριου, αυτό το ζεϊμπέκικο γίνεται τόσο μεγάλη επιτυχία, που την επόμενη χρονιά η ταινία του Παπαμιχαήλ ονομάζεται "Δημήτρη μου").

"Η κόρη μου σοσιαλίστρια" - θεατρική παράσταση

Το νέο έργο που ανεβάζει ο θίασος στο Ρεξ, όπως είναι αναμενόμενο, κάνει πάταγο! Παίζεται και στη Θεσσαλονίκη και μεταφέρεται το καλοκαίρι του '66 στο Μπουρνέλη.
Εκτός από την αλίκη Βουγιουκλάκη και το Δημήτρη Παπαμιχαήλ,
Επόμενη στάση του έργου είναι, φυσικά, η μεγάλη οθόνη για την οποία το διασκευάζει ο Σακελλάριος. 


Η μελωδία του τραγουδιού "Σήκω χόρεψε συρτάκι", που ακούγεται στην ταινία, περνά τα σύνορα της χώρας, διασκευάζεται και κάνει διεθνώς γνωστό το Γιώργο Ζαμπέτα.

"Η κόρη μου η σοσιαλίστρια" - σινερομάντζο στη Μανίνα σε συνέχειες 25 εβδομάδων

διαβάστε: 

δείτε:

3 σχόλια:

  1. Μάθαμε τόσα πολλά πράγματα......!!!! από ...παρασκήνιο δημιουργίας που δεν ξέραμε.Μια ακόμα εξαίρετη δουλειά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Είναι ενδιαφέρουσες και οι πληροφορίες του παρασκηνίου καμιά φορά και εντυπωσιακό το γεγονός πόσες από τις ταινίες ήταν θεατρικά έργα.

      Διαγραφή
  2. ΣΤΟ ΘΕΑΤΡΟ ΤΟΥ ΕΘΝΙΚΟΥ ΚΗΠΟΥ ΕΙΧΑ ΔΕΙ ΜΑΖΙ ΜΕ ΤΟΝ ΜΠΑΜΠΑ ΜΟΥ ΤΟ ΕΡΓΟ Η ΚΟΡΗ ΜΟΥ Η ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΡΙΑ
    ΗΜΟΥΝ ΤΟΤΕ ΓΥΡΩ ΣΤΑ ΠΕΝΤΕ ΧΡΟΝΩΝ ΚΑΙ ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ ΠΟΤΕ ΜΟΥ ΤΗΝ ΑΛΙΚΗ ΚΑΙ ΤΟΝ ΔΗΜΗΤΡΗ
    Ο ΠΑΤΕΡΑΣ ΜΟΥ ΗΤΑΝ Ο ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΠΑΜΙΧΑΗΛ ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΕΙΡΑΙΑ

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Η παράσταση δεν είναι φώτα, δεν είναι σκηνικό,
είναι οι άνθρωποι, εσείς κι εγώ.

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...