Δευτέρα 23 Δεκεμβρίου 2013

Τα σκανταλιάρικα καλικατζαράκια

  θεατρικό έργο της Φρόσως Χατόγλου



Πρόσωπα: Καρκαντζόλης, Βουρβούλακας, Γέρος, Γριά

Πράξη πρώτη
(Στο βάθος της Γης. Οι καλικάντζαροι πριονίζουν το μεγάλο κορμό που στηρίζει τη Γη. Ο κορμός είναι έτοιμος να κοπεί. Τραγουδούν πριονίζοντας.)
Χρίτσι χρίτσι χρίτσι χριτς
Το δέντρο κόβουμε της Γης
Για να τσακιστεί να πέσει
Γιατί έτσι μας αρέσει!


Ένα χρόνο στο πριόνι
Με το μέτωπο να ιδρώνει
Σε λιγάκι όμως θα πέσει
Γιατί έτσι μας αρέσει!

Στη δουλειά καλλικαντζάροι
Λίγο ακόμα και τουμπάρει
Και η Γη τότε θα πέσει
Γιατί έτσι μας αρέσει!
ΒΟΥΡΒΟΥΛΑΚΑΣ:
Μωρέ Καρκαντζόλη, κουράστηκα. Και πείνασα κιόλας. Δε σταματάμε λίγο; Ουφ!
ΚΑΡΚΑΝΤΖΟΛΗΣ:
Αχ βρε Βουρβούλακα, ο νους σου είναι συνέχεια στο φαΐ. Κοίταξε, κοντεύουμε να τελειώσουμε. Βάλε με το νου σου τι γλέντι θα κάνουμε όταν κόψουμε τον κορμό και το δέντρο που στηρίζει τη Γη γκρεμιστεί και γκρεμιστεί και η Γη… Φαντάζεσαι; Όλα θα γίνουν ρημάδια! Άνθρωποι, σπίτια,  ζώα, αυτοκίνητα… όλα κάτω! Άντε λοιπόν, πριόνιζε και μη μιλάς.
ΒΟΥΡΒΟΥΛΑΚΑΣ:
Δε μου λες, μαζί με τα σπίτια θα γκρεμιστούν και φραντζόλες και μπριζόλες;
ΚΑΡΚΑΝΤΖΟΛΗΣ:
Σταμάτα πια με το φαΐ! Φαταούλα! Ω! Για στάσου! Κάτι ακούγεται! Σσσς… Τργούδια, έρχονται από πάνω από τη Γη. Κάτι μου θυμίζουν αυτά τα τραγούδια…
ΒΟΥΡΒΟΥΛΑΚΑΣ:
Μπα, δεν είναι τίποτα. Είναι τα παιδιά που τραγουδούν τα κάλαντα για τα Χριστούγεννα, ακούς και τα τρίγωνα;
ΚΑΡΚΑΝΤΖΟΛΗΣ:
Καλά λες! Κάλαντα είναι! Στη Γη έχουν Χριστούγεννα Βουρβούλακα! Είναι οι μέρες που κάνουμε σκανταλιές και τρελαίνουμε τους ανθρώπους!
ΒΟΥΡΒΟΥΛΑΚΑΣ:
Καλά λες Καρκαντζόλη! Είναι οι γιορτές με τους κουραμπιέδες και τα μελομακάρονα!
ΚΑΡΚΑΝΤΖΟΛΗΣ: 
Άντε πάλι στο φαΐ!
ΒΟΥΡΒΟΥΛΑΚΑΣ:
Εγώ φεύγω, τα παρατάω! Πάω να φάω γλυκά. Θα συνεχίσω μετά το πριόνισμα. Μιαμ μιαμ….
ΚΑΡΚΑΝΤΖΟΛΗΣ:
Στάσου να ρίξουμε το δέντρο ντε. Λίγο ακόμα θέλουμε.
ΒΟΥΡΒΟΥΛΑΚΑΣ:
Μα τι λες Καρκαντζόλη! Να ρίξω τώρα τη Γη, να σκορπιστούν οι κουραμπιέδες μου; Όχι, θα ρίξουμε τη Γη μετά, αφού φάω και χορτάσω γλυκά.
ΚΑΡΚΑΝΤΖΟΛΗΣ:
Καλά, εντάξει. Θα ανέβουμε πάνω στη Γη να κάνουμε τις σκανταλιές μας. Αλλά να ξέρεις, πρέπει να γυρίσουμε γρήγορα, όταν έρθει η γιορτή των Φώτων εμείς πρέπει να είμαστε κάτω , στα πριόνια μας, εντάξει;
ΒΟΥΡΒΟΥΛΑΚΑΣ:
Κουραμπιεδάκια μου, σας έρχομαι!!
ΚΑΡΚΑΝΤΖΟΛΗΣ: 
Ε! Πού πας; Στάσου ντε! Περίμενέ με!


Πράξη δεύτερη
(Εσωτερικό κουζίνας σπιτιού με υλικά για τα χριστουγεννιάτικα γλυκίσματα.)
ΚΑΡΚΑΝΤΖΟΛΗΣ:
Λοιπόν Βουρβούλακα, εδώ μένουν ένας γέρος και μια γριά. Θα σπάσουμε πολλή πλάκα μαζί τους!
(τραγουδούν και χορεύουν)
Ήρθε η ώρα κι η στιγμή
Για τις πλάκες τις τρελές
Για ζημιές και συμφορές
Γλέντια, γέλια και  χαρές!
ΒΟΥΡΒΟΥΛΑΚΑΣ:
Καρκαντζόλη, θα πάμε μετά και στο φούρνο;
ΚΑΡΚΑΝΤΖΟΛΗΣ:
Μα τι λες; Ξέχασες τι πάθαμε πέρσυ; Έφαγες πενήντα φρατζόλες ψωμί, εκατόν πενήντα κουλούρια, ογδόντα τσουρέκια και ένα ταψί μελομακάρονα. Και μετά δεν μπορούσες να σηκωθείς , έπεσες τέζα και αναγκάστηκα να σε κουβαλήσω στην πλάτη μου. Όχι, στο φούρνο δεν πάμε. Εδώ θα γλεντήσουμε! Α, να , έρχεται ο γέρος. Έλα, θα του παίξουμε τη μαγική μουσική για να χορεύει ασταμάτητα μέχρι να πέσει κάτω.
ΒΟΥΡΒΟΥΛΑΚΑΣ:
Ε ρε γέλια που θα κάνουμε..
( Οι καλικάντζαροι κρύβονται και μπαίνει ο γέρος κουβαλώντας ξύλα)
ΓΕΡΟΣ: Έλα γριά! Έφερα τα ξύλα για το φούρνο! Ουφ, κοψομεσιάστηκα ο καψερός.  Αχ, τα ποδαράκια μου δε με βαστούν.
( ακούγεται η μαγική μουσική κι ο γέρος αρχίζει να χορεύει) 
Μα… τι γίνεται; Αχ, τι στο καλό; Τα πόδια μου χορεύουν μονάχα τους.  Ω, πώς πονάω.. μα δεν μπορώ να σταματήσω.
(μπαίνει η γριά)
ΓΡΙΑ:
Μπα, τι βλέπω, το ρίξαμε στο χορό γέρο; Σα δε ντρέπεσαι, στην ηλικία σου να χορεύεις σαν παιδαρέλι.
( Η μουσική σταματά, σταματά και ο γέρος λαχανιασμένος)
ΓΕΡΟΣ:
Αχου! Τι ήταν αυτό γριά; Χόρευα δίχως να το θέλω, τα πόδια μου δεν με υπάκουαν.
ΓΡΙΑ:
Άσε τις δικαιολογίες. Όταν σου ζητάω εγώ να χορέψουμε στο πανηγύρι εσύ μου λες πως πονάν τα πόδια σου και τώρα…
ΓΕΡΟΣ:
Μα δε με πιστεύεις που σου λέω; Τα πόδια μου χόρευαν μόνα τους.
ΓΡΙΑ:
Καλά, καλά, άντε πάμε να φέρουμε και τα ταψιά. Όλα τα υλικά τα έχω εδώ έτοιμα. Άντε για να αρχίσω το ζύμωμα.
(Οι γέροι βγαίνουν. 
Οι καλικάντζαροι εμφανίζονται και τραγουδούν  ενώ αρχίζουν το καταστροφικό τους παιχνίδι.
Αλεύρι, λάδι, κατσαρολικά, όλα άνω κάτω)
Ήρθε η ώρα κι η στιγμή
Για τις πλάκες τις τρελές
Για ζημιές και συμφορές
Γλέντια, γέλια και  χαρές!
(Μπαίνει ο γέρος με ένα ταψί και οι καλικάντζαροι κρύβονται)
ΓΕΡΟΣ:
Ω συμφορά! Τι έγινε εδώ;  Αμάν ! Καταστροφή!
(μπαίνει η Γριά με ένα ταψί)
ΓΡΙΑ :
Ιιιιι! Συμφορά! Βρε γέρο, τι έκανες; Κουζουλάθηκες; Τάχασες τα λογικά σου εντελώς;
ΓΕΡΟΣ:
Μα, τι λες γριά; Δεν τάκανα εγώ αυτά.
ΓΡΙΑ:
Ε, τότε ποιος; Μονάχα τους τα αλεύρια σηκώθηκαν και χόρεψαν;  Μωρέ μπας και μέθυσες και κάνεις τρέλες;
ΓΕΡΟΣ:
Μα δεν τάκανα εγώ σου λέω! Έτσι τα βρήκα. Μήπως άφησες κανένα παράθυρο ανοιχτό και φύσηξε ο αγέρας;
ΓΡΙΑ:
Άσε τις ψευτιές ξεμωραμένε! Εξ αιτίας σου δε θα φτιάξουμε φέτος γλυκά. Θα περάσουμε τα Χριστούγεννα δίχως τσουρέκια και κουραμπιέδες.. Αχ, τι συμφορά!
(Η γριά βγαίνει και ο γέρος ξωπίσω της)
ΓΕΡΟΣ:
Μα σου ορκίζομαι ,δεν τάκανα εγώ…έτσι τα βρήκα.
( Οι καλικάντζαροι εμφανίζονται γελώντας)
ΚΑΡΚΑΝΤΖΟΛΗΣ:
Πολλή πλάκα είχε!
ΒΟΥΡΒΟΥΛΑΚΑΣ: 
Ναι. Όμως άκουσες Καρκαντζόλη; Η Γριά είπε ότι δε θα φτιάξουν γλυκά, επειδή σκορπίσαμε τα υλικά. Αυτό είναι τρομερό!
ΚΑΡΚΑΝΤΖΟΛΗΣ:
Εμένα δε με νοιάζει! Εγώ έσπασα πολλή πλάκα! Έλα, πάμε και σε άλλο σπίτι να κάνουμε πλάκες!
ΒΟΥΡΒΟΥΛΑΚΑΣ:
Μα για στάσου, περίμενε, κάτι θα έχει να φάω, δεν μπορεί. Να, ένα πιθάρι.  Θάχει μέσα φαΐ.
(Χώνει το κεφάλι στο πιθάρι και σφηνώνει).
Ωχ, Καρκαντζόλη, βοήθεια, σφήνωσα! Δεν μπορώ να βγω!
ΚΑΡΚΑΝΤΖΟΛΗΣ:
Να τι παθαίνεις από τη λαιμαργία σου!
ΒΟΥΡΒΟΥΛΑΚΑΣ:
Βόηθα με ντε να βγω!
ΚΑΡΚΑΝΤΖΟΛΗΣ:
Έρχονται οι γέροι! Φεύγω! Καλή τύχη πεινάλα!
ΒΟΥΡΒΟΥΛΑΚΑΣ: Μη μ’ αφήνεις Καρκαντζόλη! Βοήθεια!
(Μπαίνουν οι γέροι)
ΓΡΙΑ:
Στρώσου γέρο στη δουλειά και καθάριζε ό,τι έκανες εδώ μέσα!
ΓΕΡΟΣ:
Μα πόσες φορές θα σου πω, δεν τάκανα εγώ… Α! Κοίτα κει! Τι είναι τούτο στο πιθάρι;
ΓΡΙΑ:
Ένας καλικάντζαρος! Α, ώστε εσύ πουλάκι μου τάκανες όλα!
ΓΕΡΟΣ:
Νάτος ο ένοχος! Τώρα θα τα πληρώσεις όλα!
(Παίρνουν ένα ξύλο, μια κουτάλα και αρχίζουν να βαράνε το Βουρβούλακα που φωνάζει)
ΒΟΥΡΒΟΥΛΑΚΑΣ:
Μηηη! Μηηηη! Ωχ, η ουρίτσα μου! Ωχ, το ποπουδάκι μου! Ωχ, τα ποδαράκια μου!
ΓΡΙΑ:
Να για να μάθεις να κοροϊδεύεις γέρους ανθρώπους!
ΓΕΡΟΣ:
Να, για να μάθεις να κάνεις ζημιές στα ξένα σπίτια!
ΓΡΙΑ:
Πάρε μια για τα τσουρέκια που μου χάλασες. Πάρε κι αυτή για τα μελομακάρονα! Να και μια για του κουραμπιέδες.
ΒΟΥΡΒΟΥΛΑΚΑΣ:
Αχ ο κακομοίρης, ήθελα να φάω γλυκά, όχι ξύλο!


Πράξη τρίτη
(Κάτω από τη Γη, το δέντρο έχει γίνει ξανά ακέραιο. Οι καλικάντζαροι με τα πριόνια τσακώνονται)
ΚΑΡΚΑΝΤΖΟΛΗΣ:
Ορίστε, κοίτα! Ο κορμός είναι πάλι ολόκληρος. Πάει χαμένη η δουλειά ενός χρόνου εξ αιτίας σου. Γιατί ήθελες να παρατήσουμε το πριόνισμα και να πας να φας .
ΒΟΥΡΒΟΥΛΑΚΑΣ:
Σταμάτα, ζητάς και τα ρέστα. Με παράτησες να φάω όλο το ξύλο μόνος μου και μιλάς τώρα. Ωχ, πονάω παντού!
ΚΑΡΚΑΝΤΖΟΛΗΣ
 Εσύ φταις, γιατί έχωσες τη μούρη σου στο πιθάρι, φαταούλα! Εγώ σου φταίω τώρα;
ΒΟΥΡΒΟΥΛΑΚΑΣ:
Δε λες καλά που έσπασε το πιθάρι και μπόρεσα και τόσκασα; Ακόμα θα με βαρούσαν οι γέροι… Αχ, μανούλα μου…
ΚΑΡΚΑΝΤΖΟΛΗΣ:
Άσε τις κλάψες και πριόνιζε.
ΒΟΥΡΒΟΥΛΑΚΑΣ:
Μα σου λέω πονάω!
ΚΑΡΚΑΝΤΖΟΛΗΣ:
Πριόνιζε για να γκρεμίσουμε τη Γη, να γκρεμιστούν και οι γέροι που σε έδειραν.
ΒΟΥΡΒΟΥΛΑΚΑΣ:
Καλά λες. Αλλά, μήπως να πάω να φάω κάτι πρώτα;
ΚΑΡΚΑΝΤΖΟΛΗΣ:
Πριόνιζε, μη φας κι άλλο ξύλο από μένα αυτή τη φορά! Τραγούδα κιόλας για να βρούμε το ρυθμό μας.
(τραγουδούν  και πριονίζουν απρόθυμα και άκεφα)
Χρίτσι χριτσι χριτσι χριτς
Το δέντρο κόβουμε της Γης
Για να τσακιστεί να πέσει
Γιατί έτσι μας αρέσει

Ένα χρόνο στο πριόνι
Με το μέτωπο να ιδρώνει
Πού θα πάει, δε θα πέσει;
Γιατί έτσι μας αρέσει

Στη δουλειά καλικαντζάροι
Και του χρόνου θα τουμπάρει
Και η Γη τότε θα πέσει
Γιατί έτσι μας αρέσει.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Η παράσταση δεν είναι φώτα, δεν είναι σκηνικό,
είναι οι άνθρωποι, εσείς κι εγώ.

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...